استفاده از خیارشور نمکین در پخت سوپ

نوعی خیار کوچک که ترشی شده است را خیارشور نمکین می نامند. این خیار کمی است که در آب نمک، سرکه یا محلول دیگری ترشی شده و برای مدتی تخمیر شده است.

غوره نوعی خیار کوچکتر است که ترشی شده است، در حالی که ترشی خیارهایی است که در آب نمک یا سرکه ترشی شده اند.

خیارشورها ترشی هستند، در حالی که ترشی ها خیارشور نیستند، ممکن است فقط خیار شور باشند.

خیارشور یا ترشی بچه خیارهای کوچکی هستند که معمولاً به طول 1 تا 5 اینچ (3 تا 13 سانتی متر) و اغلب با پوست ناهموار و معمولاً برای ترشی استفاده می شوند.

کلمه Gherkin از هلندی اولیه مدرن، gurken یا augurken به معنای “خیار ترشی کوچک” گرفته شده است.

غوره نوعی بچه خیار ترشی است. نام Gherkin از کلمه هلندی “gurken” گرفته شده است که به معنای خیار ترشی کوچک است.

کرکین ها که به نام ترشی بچه یا خیار مینیاتوری نیز شناخته می شوند، معمولاً یک تا دو اینچ طول دارند.

خیار به صورت خام مصرف می شود در حالی که ترشی ها تخمیر می شوند و در سرکه یا آب نمک نگهداری می شوند و طعم خاصی به آن می دهند.

با این حال، آنها هر دو خوشمزه، همه کاره هستند و می توانند در انواع غذاها از جمله سالاد، ساندویچ و غیره استفاده شوند.

این ترشی ها کورنیشون (تلفظ “KOR-nee-shons”) نامیده می شوند، و دقیقاً همان چیزی هستند که به نظر می رسند: ترشی های ریز، یا به قول انگلیسی ها، گرکینز.

طعم تارت و ملایم آن‌ها آن‌ها را به تزیینی ایده‌آل برای سرو با اقلام کلاسیک شیرینی پزی مانند پاته، ترین‌ها، سوسیس‌های پخته شده و موارد مشابه تبدیل می‌کند.

در اواخر قرن نوزدهم، زمانی که اروپایی‌های شرقی وارد لندن شدند، از خیار شور که در کنار زیتون سرو می‌شد، لذت بردند. زیتون‌ها به‌عنوان یک والی شناخته می‌شدند که ناشی از فساد عامیانه لندنی این کلمه بود – از این رو والی گیر کرد.