سرامیک تورچ آرگون و فلزات به عنوان دو ماده مهم تولیدی صنعتی، از نظر خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. حوزه تولید مواد شاهد تلاش‌هایی برای توسعه فرآیندهای فنی است که بتواند این دو آلیاژ را به درستی ترکیب کند و با هدف استفاده مؤثر از مزایای مربوطه آنها انجام شود.
فناوری جوشکاری سرامیک ها و فلزات، به عنوان یک موضوع تحقیقاتی با چشم اندازهای وسیع، به طور جامع و عمیق در این بررسی تحلیل شده است. پیشرفت تحقیقات فعلی در این زمینه از دیدگاه‌های فرآیندی مختلف مانند جوشکاری ذوبی، جوشکاری لحیم کاری، جوشکاری انتشاری تحلیل می‌شود.
با استفاده از مواد میانی مناسب بین این دو ماده، تنش پسماند و بین فلزات شکننده در نزدیکی فصل مشترک اتصال انتقال را می توان با حل عدم تطابق انبساط حرارتی، کاهش دما و فشار پیوند، به حداقل رساند.
با توسعه علم مواد و صنایع مدرن، مردم به طور فزاینده ای خواستار کارایی بالای مواد مورد نیاز هستند. علاوه بر چندین ویژگی مکانیکی مرسوم، استحکام در دمای بالا، چقرمگی در دمای پایین و مقاومت در برابر سایش و خوردگی بالا نیز در شرایط خاص مورد نیاز است.
در موارد خاص، عملکرد یک ماده دیگر نمی تواند نیازهای رو به رشد صنایع در حال توسعه را برآورده کند. ساختار ترکیبی مواد غیرمشابه، مزایای مواد متعدد را ترکیب می کند. این نه تنها هزینه ها را به طور قابل توجهی کاهش می دهد، بلکه عملکرد جامع عالی و چشم انداز کاربرد گسترده را نشان می دهد.
سرامیک ها دارای خواص جذابی مانند سختی بالا، مقاومت در برابر سایش بالا، مقاومت در برابر خوردگی عالی و پایداری حرارتی و شیمیایی بالا هستند. استفاده از آنها در هوا فضا، انرژی، ماشین آلات و اپتیک به خوبی تثبیت شده است.
با این حال، به دلیل شکنندگی ذاتی، شکل‌پذیری کم و کارایی ضعیف، در حین استفاده مستعد شکستگی هستند و نمی‌توانند به راحتی اجزای کامپوزیتی در مقیاس بزرگ تولید کنند. از این رو، کاربرد مهندسی سرامیک محدود است.
