قیر مخلوط حلب یک ضایعات هیدروکربنی بسیار چسبناک است که از نفت خام تولید می شود. به ویژه در بخش ساخت و ساز؛ قیر که در راهسازی، تعمیر و نگهداری جاده ها و به عنوان یک ماده عایق استفاده می شود، به شکل جامد، نیمه جامد و مایع از قهوه ای تیره تا سیاه وجود دارد.
قیر نفتی که مایعی همگن سیاه رنگ است، حاوی مواد خارجی و حلال های سمی مانند تولوئن نیست. قیر به ویژه به عنوان یک ماده ضد آب در دوران باستان مورد استفاده قرار می گرفت. قیر که از اختلاط با پودرهای معدنی در درزهای پر شده بین سنگ ها استفاده می شود، در برخی کشورها با سنگدانه های معدنی مخلوط می شود و به آن آسفالت می گویند.
قیر که یک محصول فسیلی است و آسفالتی که در سنگ های کلسیفیه در طبیعت یافت می شود به قبل از میلاد مسیح می رسد. برای اولین بار در کارهای جاده سازی و دیوارسازی دره سند در بین النهرین بین سال های 3200 تا 540 قبل از میلاد استفاده شد.
آسفالت که به صورت مجزا در برابر آب استفاده می شود، در قرن شانزدهم به صورت آسفالت حجیم در عایق رطوبتی ظاهر شد. استفاده از آن روز به روز گسترده تر می شود. به ویژه در جنوب ایتالیا و فرانسه مورد استفاده قرار گرفت و تا اواسط قرن هجدهم به طور گسترده در هلند و آلمان مورد استفاده قرار گرفت و در سراسر جهان گسترش یافت.
ما اطلاعاتی در مورد قیر ارائه کردیم، اصطلاحی که همه ما در زندگی روزمره با آن برخورد می کنیم اما از نظر فنی نمی دانیم چیست. مخلوط آسفالتی که عموماً در روسازی بزرگراه ها استفاده می شود. هزینه نگهداری کم، عمر طولانی و عملکرد مورد انتظار دارد.
در کشور ما آسفالت اجرا شده در بزرگراه ها دارای معایبی است. با نگاهی به ساختار قیر، در ساختاری است که در دماهای بالا می تواند خراب شود. در صورت استفاده از قیر در نوع روسازی منعطف، علامت چرخ ایجاد می شود و از این جهت دمای تجربه شده در تابستان در کشور ما برای قیر زیاد بوده و باعث تخریب ساختار آن می شود.
