عدم وجود لنت ترمز روستر کافی منجر به فرسودگی چرخ ها، کاهش قدرت ترمز و در نهایت سیستم ترمز آسیب دیده می شود. با این وجود، برای بسیاری، چگونگی و چرایی آن مهم نیست، تا زمانی که لنت ترمز آنها یک MOT سالانه را پشت سر بگذارد.
اما انواع مختلف با مدل‌های مختلف مناسب هستند، که باید حتی علاقه راننده‌های معمولی را برانگیزد. شاید رایج‌ترین لنت‌های ترمز، مدل‌های نیمه فلزی از 30 تا 65 درصد فلز هستند. مواد اضافی می تواند شامل پشم فولادی، سیم و مس در میان دیگران باشد.
پس از نشستن بر روی این عناصر توسط رزین آلی به یکدیگر متصل می شوند. از اینجا به شکل های از پیش تنظیم شده قالب گیری می شوند و در کوره پخته می شوند و در نتیجه دوام بیشتری دارند.
این استحکام یکی از مزایای فراوان آنهاست. لنت های نیمه فلزی در برابر حرارت مقاوم هستند و در روتورها بسیار راحت تر از معادل سرامیکی خود هستند. آنها معمولاً ارزان‌تر هستند و زمانی که حدود 60٪ فلز وجود دارد – خود را به ترمزهای شدید در یک مسیر طولانی از جاده یا مسیر وام می‌دهند.
در واقع لنت های ترمز نیمه فلزی شاید بهترین گزینه برای خودروهای مسابقه ای با عملکرد بالا باشد. اگر وسیله نقلیه ای دارید که سرعت 0-60 مایل در ساعت را در یک فلاش انجام می دهد، این گزینه برای شماست.
مانند همه انواع لنت ها، در این مورد نیز یک واکنش نامطلوب به دمای شدید و پایین وجود دارد. از بردن او برای چرخش در قطب جنوب اجتناب کنید. بهترین گزینه، اگر مجموعه ای از لنت های سرامیکی داشته باشید، احتمالاً صاحب یک ابرخودرو خواهید شد.
این لنت‌ها که از الیاف سرامیکی و مواد پرکننده مشابه تشکیل شده‌اند، تمیزتر و بی‌صداتر از سایر پدهای موجود در این وبلاگ هستند. دوام بیشتری نیز دارند و به ویژه از پدهای ارگانیک بهتر عمل می کنند.
یک اشکال عمده این است که چقدر طول می کشد تا آنها تا دمای کارکرد گرم شوند. بنابراین، در حالی که لنت‌های سرامیکی برای مسابقات رالی ایده‌آل هستند، اما وقتی در خودروهای معمولی نصب می‌شوند، بی‌معنی هستند، که به ندرت به گرمای عملکرد مطلوب در خودروهایی مانند مدرسه یا فروشگاه هفتگی می‌رسند.
