اشیاء هنری فلزی توسط آهنگرانی ساخته می شد که از مواد خام ورق های فلزی قلع با تکنیک های مختلف استفاده می کردند. به عنوان مثال، ساده ترین راه برای ایجاد یک ظروف مسی عتیقه عبارت بود از چکش زدن یک دیسک مسی که روی یک بلوک چوبی توخالی قرار گرفته بود تا با مشخصات شی مورد نیاز مطابقت داشته باشد.
این باستانی ترین روش ساخت کاسه است که قدمت آن به قبل از سلسله بابلونی و مصر برمی گردد. یکی دیگر از تکنیک های مورد استفاده به عنوان “بالا بردن” شناخته می شود. یک دیسک مسی حلبی به قطر قابلمه را با سندان و چکش مناسب چکش زدند تا شکل لازم را به دست آورد. نقش برجسته بسیار محبوب شد.
فویل فلزی را به صورت وارونه یا پایین چکش کنید تا تزئینی برجسته به دست آورید. صنعتگران قدیم استاد صنعت خود بودند. آنها از روش‌های مکانیکی استفاده می‌کردند و کنترل زیادی روی مواد خام در حین کاردستی داشتند.
به ویژه آنها تسلط بسیار خوبی در خاموش کردن مورد نیاز برای انعطاف پذیر نگه داشتن فلز و مناسب برای کاردستی داشتند. با تکامل متالورژی، مس با قلع آلیاژ شد و برنز را تشکیل داد. این اولین بار با اتحاد تصادفی مواد معدنی مس و قلع در داخل کوره ها به دست آمد.
موفقیت برنز در دنیای باستان به دلیل برتری آن در ریخته گری بود. به همین دلیل توسط هنرمندان عصر کلاسیک به طرز درخشانی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین در قرون وسطی و در شاهکارهای رنسانس و باروک استفاده می شد.
در دوران مدرن، مس همچنان برای اشیاء خانگی استفاده می شود. تکنیک های کار در طول قرن ها تقریباً بدون تغییر باقی مانده است. اما اشکال به طور مداوم بهبود یافته اند تا با تکامل سبک زندگی مطابقت داشته باشند. خواص آن که توسط اجداد باستانی ما کشف و قدردانی شده است، امروزه نیز معتبر است.
